என்னில் வழியும் கண்ணீர்துளிகள்
விரலைப் பிடித்து அழுதுக்கொண்டே
போகமாட்டேன் என மணலில்
விழுந்து புரண்ட என் முதல்
வகுப்பறையை
நினைவுப்படுதிச்செல்லும்

என்னிடத்தில் நட்பு கொள்ளும்
ஒவ்வொருவரும்
கரம் பற்றி அழைத்துச்சென்ற
முதல் தோழியை கண்ணின்
எதிரே கொண்டு வந்து
செல்கின்றனர்

எழுதும் ஒவ்வொரு
வார்த்தைகளும்
"அம்மா" என்று எழுதிய
முதல் வார்த்தையை
நினைக்க தூண்டும்

ஆயிரம் கவிகள் வரைந்தாலும்
"என் தந்தை " என்று எழுதிய
முதல் கவிதைக்கு ஈடாகுவதில்லை
இன்றும்

இசை என்றதும் நினைவில்
ஊஞ்சலாடுவது
தினமும் உற்சாகப் படுத்திய
"வீணை"
ஆசையுடன் பயின்ற
"நாட்டியம்"

என்றுமே என் நினைவில்
நீங்காத அந்த உணர்வுகளை
இன்றும் மறந்திட மனமில்லை

என் நினைவிலும் நிஜத்திலும்
பயணித்துக்கொண்டே இருக்கின்றன
அந்த அழகிய நாட்கள் !!!!!